دانش عموم افراد از کشور کره شمالی یا بسیار ناچیز است و یا بیشتر سرشار از افسانه های عجیب و بعضاً باورنکردنی و غلو آمیز است. در این تلاش کرده ام کمی درباره ی کره شمالی بدون اغراق و منطقی صحبت شود تا به جمع بندی بهتری برسیم. ۷۵ درصد از خاک کره شمالی را کوه ها و جنگل ها تشکیل داده اند، به طوری که نیمه ی راست آن کوهستانی و نیمه ی سمت چپ آن شامل دشت ها و جنگل ها هستند.  سابقه ی تاریخی کره به ۱۵۰۰ سال پیش می رسد و در قرن دوازدهم میلادی مورد هجوم مغولان قرار گرفت. هم چنین پیونگ یانگ از قرن پانزدهم تا قرن بیستم به عنوان پایتخت دوم شبه جزیره کره بود.  در دوره ای شبه جزیره کره مستعمره ی ژاپن بود کارخانه های زیادی در نیمه شمالی ساخته شدند در حالی که در بخش جنوبی بیشتر به تولیدات کشاورزی مشغول بودند. اما سال ها بعد در جنگ کره، بخش های عظیمی از نیمه ی شمالی شبه جزیره کره بمباران و عملا با خاک یکسان شدند، در واقع این بمباران ها شروعی بود بر سبقت گرفتن صنعتی کره جنوبی از کره شمالی. تقریباً ۵۹ درصد جمعیت کره شمالی شهرنشین و حدود ۴۱ درصد روستایی هستند. این کشور دارای مترو در عمق ۸۵ متری زمین تا در صورت جنگ به عنوان پناهگاه نیز استفاده شود و از بمباران در امان باشد. لغات چینی به همراه دستور زبان ژاپنی، زبان کره ای را تشکیل داده‌اند. ۹۹/۸ درصد جمعیت این کشور از نژاد مغول و ۰/۲ درصد چینی هستند. شبه جزیره کره محور برخورد چین، ژاپن، آمریکا و روسیه است، آمریکایی ها شبه جزیره کره را «سرپل آسیا»، روس ها این منطقه را موقعیتی برای دسترسی به آب های گرم و چین نیز این شبه جزیره را دروازه ی تسخیر آسیا می نامند، هم چنین این منطقه از دیرباز مورد طمع ژاپن بوده است. توده مردم در کره شمالی به طبقات مختلف تقسیم می شوند که شامل کارگران، کشاورزان، سربازان_کارگران و روشنفکران هستند. اما کسانی که در حزب قبول می شوند را نخبگان ملی می نامند که شامل نویسندگان، تکنیسین ها، دانشمندان و نظامیان هستند. هم چنین تقسیمات کادری در این کشور به شرح ذیل است: کادر حزبی(کارگزاران تمام وقت سیاسی) کادر دولتی(مقامات حکومتی) کادرهای مدیریتی(مدیران کارخانجات و شرکت های دولتی) کادرهای فنی(مهندسین و تکنسین ها) هر شهروند کره شمالی موظف به کار و تلاش، صرف وقت و وفاداری و آموزش است، تا بتواند در سیستم سیاسی پیشرفت کند. شروع سن کار ۱۶سال و سن بازنشستگی ۶۵ سال برای مردان و ۵۵ سال برای زنان است، اما معمولاً افراد ده سال نیز اضافه بر این مدت کار می کنند.  حقوق زنان در کره شمالی قابل احترام است. دریافت پروانه ی ازدواج و ثبت آن توسط سرکارگر یا دبیر حزبی انجام می پذیرد. ازدواج حین تحصیل ممنوع است و طلاق زن حامله یا زنی که فرزند زیر یک سال دارد ممنوع است. هر فرد در کره شمالی دارای سهمیه ی غذایی است. سهمیه بندی غذا شامل برنج، سبزی، ماهی، لوبیا و سیب زمینی به طور روزانه، گوشت قرمز، مرغ و خوک دو بار در هفته، هم چنین سرشیر و تخم مرغ یک بار در هفته، است. غذای سهمیه بندی با هزینه ی بسیار کم توزیع می شود اما اگر هرکس از مقدار سهمیه بیشتر غذا بخواهد باید هزینه ی زیادی پرداخت کند. مقدار سهمیه ی روزانه ی کودکان و سالمندان روزانه ۴۰۰گرم، دبیرستانی ها ۵۰۰گرم، کارمندان و کارگران و دانشجویان و اساتید ۷۰۰گرم، کارگران سخت کار و سربازان ۸۰۰ الی ۹۰۰ گرم و مقامات عالیرتبه ۹۰۰ گرم در روز می باشد. هم چنین هر فرد سهمیه ی لباس از جنس پولیستر و نایلون در سال دارد. در جنگ کره ۳۵ درصد خانه ها ویران شدند لذا دولت برای تأمین مسکن، ساختمان هایی با واحد‌های بسیار کوچک که معمولاً دو اتاقه هستند، ساخت.  در گذشته ۸۰ درصد جمعیت کره شمالی بی سواد بودند اما از سال ۱۹۵۶ با اجباری شدن آموزش، تقریباً همه ی جمعیت این کشور باسواد هستند. یک ماه در سال آموزش برای همه و روزی دو ساعت آموزش حزبی برای هر شهروند واجب است. بهداشت و درمان از سال ۱۹۵۳ رایگان شد هم چنین تغذیه ی کودکان و پوشاک آنها تا مقطع دانشگاه رایگان است‌.  سال ۱۹۴۶ صنایعی که متعلق به ژاپن بود ملی شدند، سپس تا ۱۹۵۸ تمام موسسات بزرگ ملی شدند، اما این کشور همواره در بارآوری اقتصادی دچار مشکل بوده است.  راهکار دولت برای از بین بردن مشکل در بارآوری اقتصادی، تشویق و ترغیب سیاسی و ایدئولوژیک و ایجاد حرکت های توده ای موسوم به «Changsari» است، که با هدف در هم آمیختن مزارع و واحدهای بزرگ برای افزایش تولیدات کشاورزی و همچنین سیستم «Taean» به عنوان روش مدیریتی جهت غلبه بر مشکلات مدیریتی در سیستم کنترل و برنامه ریزی، بوده است که سبب غیر متمرکزسازی در سطوح مدیریت کارخانجات شد. در کره شمالی مالیات اخذ نمی شود. در سال ۱۹۶۶ مالیات کشاورزی و در ۱۹۷۴ مالیات مستقیم بر درآمد بطور کامل ملغی شدند. صنایع کره شمالی شامل فولاد، ماشین آلات و مهمات است. نقطه ضعف این صنایع غیر اتوماتیک بودن و بر اساس تکنولوژی روسیه بودن و پراکندگی آنها در کشور است. در کره شمالی خودروی شخصی وجود ندارد و مردم با اتوبوس گازوئیلی، برقی و مترو تردد می کنند. ماشین های سطح شهر معمولاً نظامی و دولتی هستند. در سیاست خارجی، این کشور به پادشاهی منزوی معروف است، به طوری که تا سال ۱۹۷۰ فقط با ۳۵ کشور در جهان روابط دیپلماتیک داشت، به مرور تا سال ۱۹۷۸ این رقم به ۱۰۰ کشور رسید و با شروع مناسبات چین و آمریکا در سال ۱۹۸۶ در نهایت این ت عداد به ۱۰۶ کشور رسید.